Een mokoro, boze nijlpaarden en taart!

Het is vandaag 5 augustus… Joris is jarig! We maken hem wakker met cadeautjes en gaan daarna lekker ontbijten. We hebben besloten om vandaag een mokoro tripje te gaan maken. Een mokoro is een soort uitgehouwen boomstam die je vooruit moet peddelen (lijkt een beetje op een kano).

We hoeven niet zelf te peddelen, dat doen de gidsen voor ons, er zitten hier namelijk heel veel nijlpaarden. Deze bakbeesten doden per jaar meer mensen dan welk ander beest dan ook. Spannend…

Het eerste deel van de trip is heerlijk relaxt, we zien wat vogeltjes vliegen en antilopen aan de kant lopen en het is heel stil…je hoort alleen vogels en andere bushgeluiden.

Maar dan… Nijlpaarden in de rivier! De gidsen zigzaggen er vakkundig langs, maar we vinden het toch wel spannend (vooral mama ?), zeker als ze ook nog eens naar onze mokoro’s beginnen te kijken en daarbij hun bromgeluidjes maken. We stoppen nog bij een eilandje, waar we er even uit mogen (je krijgt nogal een stijve rug van die mokoro’s dus das wel prettig) . Hierna gaan we weer dezelfde weg terug… weer langs de nijlpaarden. Ook nu komen we er weer veilig door en we varen rustig terug naar de aanlegplaats. Als we weer heelhuids op de kant staan gaan we een paar uurtjes rustig zitten bij de tent, en natuurlijk moet er nog gezwommen worden op Joris’ verjaardag! ( drie keer raden wie weer mee moet in het koude water… juist ja, ikke),

’s Middags lopen we opnieuw naar de receptie voor onze afternoon game drive. We zijn met een klein groepje, alleen wij en nog een ander Nederlands gezin, dus dat is wel fijn. We gaan rijden in het Mahango game reserve, dat bekend staat omdat er zoveel verschillende antilopen leven.

Nou, antilopen hebben we wel gezien! Met name de sabelantilopen, die we nog niet eerder hadden gezien, waren supergaaf. We zien behalve heel veel antilopen ook nog enorm veel olifanten, nijlpaarden, giraffen en nog veel meer!

Eenmaal weer teruggekomen op de camping gaan we nog lekker eten bij het restaurant. Als we net aan het toetje willen beginnen, komen er opeens allemaal mensen van de camping binnen, die Happy Birthday in het Botswaans zingen. Ze zingen natuurlijk voor onze jarige Joris, en ze hebben zelfs een taart bij zich! Joris staat te glunderen en de taart is heel lekker… ontzettend lief!

Mama en ik hadden vlak voor het eten nog een erg grappige ervaring bij een van de bijzonder wc’s hier op de camping. Bij het bordje ‘mannen links en vrouwen rechts’ sla ik linksaf en mama rechtsaf, maar uiteindelijk komen we bij dezelfde deur uit…

De eigenaar van deze camping is heel geestig, en dat blijkt maar weer: de heren en dames-wc zijn hier gewoon in dezelfde ruimte, met een enorm slot op de wc-bril bij de heren-wc… (zie foto)

Morgen gaan we naar Maun, en vanaf daar naar de Okavango Delta.

Een enorme aap, een lange saaie rit en een knotsgekke camping!

04-08-2017

Vanmorgen na het opstaan snel de tenten opgeruimd, zodat we naar het toiletgebouw kunnen rijden.

Daarna willen we nog even lekker rustig ontbijten, maar horen dan eerst gegil bij de ‘buren’ (50 meter verderop) en zien even later waarom er gegild werd. Er komt een enorme baviaan aangelopen (en dan bedoel ik echt enorm, een testosteronbom!). Eerst is hij nog wat afwachtend. We proberen hem weg te jagen, maar hij vindt het niet zo interessant. Eerst jat hij het plastic afvalzakje uit de vuilnisbak. Ja, het zakje met het stuk bananencake dat het aapje gisteren van ons wou jatten. Hij gaat dit stukje lekker zitten opeten. We dachten dat hij daar wel genoeg aan zou hebben, maar niets is minder waar … hij komt terug en wil meer! Hij is echt agressief en met veel geweld pakt hij ons laatste brood van tafel, tafel valt om, wij ook gillen (zoiets gebeurde er net bij de buren waarschijnlijk ook). We schrikken ons echt kapot!

Nog natrillend besluiten we om de boel maar op te ruimen en vast een stuk te gaan rijden, want we hebben een lange rit voor de boeg naar Namibië. Het eerste deel verre door Chobe, waar de weg steeds slechter wordt en de laatste 5 kilometer we echt enorm door elkaar geschud worden … wat een weg zeg! We zijn blij dat we op de gewone weg komen (we hebben wel nog veel giraffen en olifanten gezien).

Gelukkig gaan de grenscontroles hier wat sneller dan toen we naar Zimbabwe gingen en voor we het weten rijden we Namibië in (en weer een paar stempels in ons paspoort rijker ?)

We rijden door de Caprivistrook en zien gelijk dat dit deel van Namibië erg arm is. Veel lemen huisjes, vaak gegroepeerd met een houten hekje erom en mensen proberen langs de weg van alles te verkopen.

Het is een lange, wat saaie weg. Gelukkig wel een goede weg, dus we kunnen redelijk doorrijden naar Ngepi Camp, onze volgende camping. Al veel gelezen over deze camping, die allerlei rare dingen heeft. We zijn benieuwd! Het begint al met de weg ernaar toe. Op de borden worden allerlei grapjes gemaakt over mensen met een 4 wheeldrive en bij de camping aangekomen hangt de receptie en de bar vol met leuke uitspraken (bijv. Een bord waarop staat: all prices subject to customers’ behaviour).

Er is een zg. Hippo pool, het zwembad is een cage in de rivier, dus als je gaat zwemmen zwem je naast de nijlpaarden in het water. Dat gaan de jongens zeker uitproberen vanmiddag!

We hebben een mooie plaats alleen wel erg ver van alles weg. Onze wc heet Poopa Falls (naar de poppa Falls hier vlakbij) en hiervoor moet je 3 trappen op, maar daarvoor heb je wel een heeeeel erg mooi uitzicht vanaf de wc ? …. Gelukkig voor mij is er ook nog een toilet tree, waarvoor je maar 3 treetjes op hoeft, maar die wel in de buitenlucht is (wel omheind hoor ;-). Alles is hier gemaakt met een knipoog. Ook de douche is in de buitenlucht bij een boom, echt heel mooi gemaakt.

’S Avonds zijn de nijlpaarden echt heel dichtbij! We horen ze hard brullen … Volgens onze buurman brullen ze de hele nacht door.

Morgen is Joris jarig!

Giraffen, een picknicksite met aapjes en kamperen in het wild.

Vanmorgen rustig aan gedaan, gelukkig lijkt Sander zich iets beter te voelen. We rijden vandaag hetzelfde stuk als gisteren met de gamedrive, want we gaan kamperen midden in Chobe National Park! Eerst nog even via de drogist/apotheek voor wat vitaminepillen en extra paracetamol en dan de wildernis in!

We zien nu veel dieren langs de kant van de rivier en Norbert laat weer zijn stuurmanskunsten zien op de heeele zanderige wegen hier in Chobe. We zien geen dieren die we ng niet gezien hebben, maar wel voor het eerst echt heeeeeeel veel giraffen. Wat een mooie beesten zijn dat toch.

Halverwege stoppen we bij de Serondela picknickplaats. We hebben nog een lekker bananencakeje dat we op willen eten. Maar nog voordat we aan het cakeje kunnen beginnen heeft een aapje (vervet-aapje) een stuk van de bananencake te pakken! Das balen! We snijden het stuk waar hij aan heeft gezeten er af. Er blijft voor iedereen nog een klein stukje over.

Over nog een hobbeliger en zanderige weg rijden we naar Ihaha-campsite, midden in Chobe aan de rivier. Wij hebben campsite 9 geboekt, met mooi uitzicht op de rivier, maar als we op de camping komen blijkt deze site dubbelgeboekt te zijn en er staan al mensen op campsite 9! Dat is balen. We moeten naar campsite 2, dat is de enige plek die nog vrij is. Jammer want deze site ligt veel verder van de rivier en heeft bovendien een hele grote afgezaagde boom voor het uitzicht liggen ? Daar balen we enorm van. We hadden ook verwacht hier veel dieren te zien, maar ook dat valt tegen.

Nou ja … jammer!

Op deze campsite moet je met de auto naar het toiletgebouw omdat er zoveel beesten zouden rondlopen… die hebben we dus niet gezien … wel natuurlijk met de auto naar de wc en een tentje opgezet naast de auto als toiletgebouwtje voor ’s nachts (en de mannen een boom uitgezocht ;-)

Wel lekker vuurtje gemaakt ’s avonds en weer op tijd naar bed. We hebben ons ritme inmiddels omgegooid. Vroeg naar bed (uiterlijk 21.00 uur) en heel vroeg weer op (rond 6.30 uur).

Morgen naar Namibië!

Een gamedrive en een sunsetcruise (zonder zon )

Sander voelt zich vandaag echt ziek. Hij heeft ook koorts en heeft erge buikpijn. Heel sneu, want juist vandaag doen we 2 dingen die hij heel erg graag wou doen. Hij gaat wel mee, paracetamol genomen … hij rilt in ieder geval niet meer?

’S Ochtends doen we een gamedrive in Chobe nationaal Park. We gaan al om 6.30 uur weg en hebben de gamedrive auto voor onszelf. Dat is wel heel erg fijn.

In Chobe leven 17.000 (!) olifanten, maar het duurt heel erg lang voordat we er wat zien (pas op de terugweg). Het is te koud volgens onze gids.

We zien wel veel andere dieren kudu’s, impala’s, waterbokken, giraffen, zebra’s, nijlpaarden, heel veel vogels. Op de terugweg zien we veel meer dieren. Het wordt wat warmer. In 1 keer gaat onze gids als een gek rijden …. Er zijn leeuwen gezien! We rijden echt als idioten (met nog een aantal andere gamedrive-auto’s) richting de rivier en ja hoor … er zitten twee leeuwen! We zien ze echt heel goed en volgen ze ook nog een tijdje. Als de leeuw uit het zicht raakt gaan we weer als gekken rijden. De leeuw komt iets verder landinwaarts weer tevoorschijn uit de bosjes … Hij heeft het voorzien op de groep waterbuffels, maar deze rennen als een gek weg, zodra ze de leeuw gespot hebben. Echt een gaaf gezicht. Inmiddels duurt de gamedrive al veel langer dan waarvoor we geboekt hebben … En we rijden dan ook heeeeel snel terug en hobbelen achterin de gamedrive auto heen en weer. Niet zo fijn voor Sander, maar hij wil nu ook wel graag terug.

De sunsetcruise wordt er eentje zonder dat we de sunset zien, want het is bewolkt. Maar het is echt supermooi! We hebben een privé-bootje met 2 gidsen! Het is toch weer heel anders om alles vanaf het water te zien.We zien weer heeeeeel veel olifanten, ook wat in het water ? Verder een megakrokodil van echt heel dichtbij en nog veel meer dieren en vogels.

Sander heeft nog steeds koorts en geniet er minder van dan hij anders gedaan zou hebben, jammer! Maar toch was het weer de moeite waard.

Sander voelt zich zo beroerd dat hij niet meer mee gaat naar de olifanten kijken … Maar snel naar bed en hopelijk gaat het morgen weer wat beter.

Victoria Falls

Vroeg weg vanmorgen … om 7 uur vertrekt de bus naar de Victoria Falls. In kilometers niet zo heel erg ver, maar toch een lange rit, want we moeten de grens over naar Zimbabwe en dat kost tijd, heel veel tijd! Lange rijen voor het douaneloket. Er is er maar 1 open. En wat ze allemaal doen met je paspoort weet ik niet, maar het duurt heeeel lang voordat je het weer terugkrijgt, wel met een mooi ouderwets visum erin en een stempel! Maar $30 p.p. armer … want de kas van Mugabe moet gespekt worden ;-)

Bij de Victoria Falls aangekomen kunnen we de hele dag doen wat we willen. De bus haalt ons om 16.00 uur weer op. Eerst drinken we een cappuccinootje met gebak en wafels met ijs …. Mmmmm. (Nederlandse prijzen hier, voor Afrika dus heeeeel erg duur!)

Dan wandelen we het pad af langs de Falls. Bijna 2 kilometer (!) met watervallen …. Heel indrukwekkend. Op sommige stukken komt echt enorm veel water naar beneden, op andere stukken wat minder, maar het hele stuk is erg mooi! Hebben niet eerder zulke indrukwekkende en mooie watervallen gezien. Supergaaf!!!

We lopen bijna 3 uur bij de watervallen. Om 14.00 uur zijn we pas weer terug bij de ingang en gaan dan nog voor een late lunch naar het Lookout Café. Met een mooi uitzicht op een canyon eten we uitgebreid, zodat we vanavond als we terugkomen niet weer hoeven te eten, hooguit een boterham. Joris eet een enorme spies kebab met krokodillenvlees ?

Gelukkig gaan de grenscontroles op de terugweg wat sneller dan op de heenweg. Als we terug zijn gaan we uiteraard nog even bij de olifanten kijken. Er zijn er weer enorm veel. Sander voelt zich niet lekker dus we gaan redelijk snel terug naar onze plek.

En nog meer olifanten

?Vandaag naar Senyati safari camp. Een camping waar we 3 nachten blijven. Eindelijk een keer langer dan 1 nacht op dezelfde plek!

Onderweg naar Senyati, dat ligt bij Kasane, de poort naar Chobe National Park, valt niet veel te zien. Een lange, saaie weg, een soort van snelweg, grotere wegen heb je hier niet. Je mag er ook 120 km/h rijden, maar of dat verstandig is? Op de snelweg in Botswana lopen behalve mensen, ook af en toe geiten, ezels en koeien …. Maar wat nog aparter is, af en toe steekt er een olifant over ;-) We zien geen overstekende olifanten, maar wel olifanten in de berm. In Botswana zijn de natuurparken niet omheind en de wilde dieren kunnen dus overal naar toe. Vandaar dat het dus ook zo maar kan zijn dat je vanuit je auto op de grote weg wilde dieren ziet!

Voordat we naar de camping gaan ruilen we eerst in Kasane onze GPS in voor een andere, want de GPS die we in Johannesburg meegekregen hadden kon niet goed opgeladen worden, waardoor hij steeds uitviel. Dat is niet handig zeker niet als we straks Chobe en Moremi nationaal park in gaan (oftewel, echt de bush in ;-)

Bij de camping hebben we weer eigen sanitair en dit keer ook een overkapping om te zitten.

Ook bij deze camping is een waterhole, deze is zelfs ’s avonds verlicht. Als we aankomen is er niets te zien bij de waterhole. We bespreken bij de receptie een transfer naar de Victoria Falls voor morgen en alvast een gamedrive en een sunset cruise op de Chobe rivier voor overmorgen. Dan laten we tenten mooi staan (dat is wel het nadeel van de daktenten, als je ergens naar toe wilt, dan moeten de tenten worden ingeklapt).

Aan het eind van de middag gaan we naar het uitkijplatform (echt supermooi, met bar en allemaal houten stoeltjes om naar de waterhole te kijken). We zijn er nog maar net of er komt echt een enorme groep olifanten aanlopen met wel 4 hele jonge olifantjes, echt superleuk! De groep is echter wel wat schrikachtig, waarschijnlijk omdat er zulke jonge olifantjes bij zijn. Eentje kan zelfs nog nauwelijks lopen. Als deze groep weer weg is komen er nog meer groepen. Echt zoveel olifanten hadden we nog niet gezien! En wat heel leuk is: er is hier een soort van ondergrondse bunker waar je echt heel dicht bij de olifanten kunt komen en ze door een soort kijkgaten van echt heeeeel dichtbij kunt zien (soms lijkt het zelfs of ze hun slurf in de kijkgaten willen doen, maar dat gebeurt gelukkig niet). Supergaaf weer!

Morgen naar Victoria Falls!

Olifanten, olifanten en … nog meer olifanten

Vandaag van Francistown, waar we heerlijk geslapen hebben naar Elephant Sands (naam van de lodge ?, dat belooft wat…). Maar eerst rijden we nog via Nata Bird Sanctuary, dat bij de enorme zoutpannen (de Makadigwi Pans) hoort. Het is droge tijd, normaal gesproken zijn de vele vogels dan al weg, maar we hadden nu gehoord dat omdat er dit jaar zoveel regen is gevallen tijdens het regenseizoen dat de pannen nog niet opgedroogd zijn. Sterker nog … er was tot nu nog teveel water voor de vogels. De rit ernaar toe is al heel bijzonder. We rijden over de zoutvlakte waar we af en toe nauwelijks kunnen zien waar het spoor loopt dat de weg is …. Dit is echt leuk en heel erg mooi! Heel bijzonder, er is niks, gewoon helemaal niks (behalve af en toe wat droog gras en iets wat op wit zand lijkt (zout dus). Richting de lookout rijden we tussen 2 grote vlaktes met water (die later dit seizoen nog zullen opdrogen tot zoutvlaktes). Er staat dus nog best vrij veel water. Toch zien we flamingo’s voorbij vliegen, lepelaars en pelikanen en ook nog een aantal hele mooie ooievaars (de naam ben ik even vergeten). Dus behalve dat de rit heel erg mooi en bijzonder was, ook nog vogels!

Dan rijden we door naar Elephant Sands, waar we op weg naar de receptie al een hele grote olifant tegenkomen … heel bijzonder, nog geen 15 meter bij ons vandaan, best spannend, maar hij heeft alleen maar oog voor de waterplaats die hier ligt en helemaal niet voor ons ;-)

We slapen hier in een heuze safaritent (met eigen douche en WC!) met uitzicht op de waterhole! Super! Er is hier een terras echt vlakbij de waterhole. We gaan lunchen met op de achtergrond een hele kudde olifanten (op 10-20 meter afstand!). Het enige wat eigenlijk jammer is, is dat er tenten om de waterhole staan waardoor het toch wat onnatuurlijk lijkt, maar het zijn toch echt wilde olifanten! En we vinden het toch maar wat leuk om in zo’n safaritent te slapen ?

De mannen gaan nog even zwemmen met uitzicht op de olifanten. Koud, maar superleuk! Ik blijf lekker op de veranda voor de tent een boekje lezen, maar wordt continue afgeleid door olifanten die op zo’n 10 meter van de tent langslopen om naar de waterhole te lopen of weer terug. We zitten precies bij het zg. ‘Olifantenpad’. Dit is wel echt bijzonder!

’S Avonds genoten van een heerlijk buffet met de olifanten echt heel dichtbij! Dit was weer een mooi plekje!

Naar Francistown

Een spannende nacht, na die brul van die leeuw gisteren. Wat zou de nacht brengen? Eigenlijk was het heel erg stil juist vannacht, behalve dan die paar minuten dat we een leeuw een ander beest “hoorde vangen” …. Een kill! Best gek … je hoort van alles, maar je ziet niks, terwijl je precies weet wat er gebeurt. Spannend, maar ook weer niet, want wij lagen veilig boven in de tent op het dak van de auto. Een bijzondere belevenis!

En … het was niet koud vannacht. Ik had het zelfs warm, slaapzak open geritst.

’s Ochtends lekker rustig aan gedaan om nog even te genieten van deze bijzondere camping in the middle of nowhere. Rustig ontbeten en opgeruimd.

En nu op naar Francistown, Woodlands Stop Over. Zoals de naam al zegt een tussenstop op weg naar het noordelijk deel van Botswana. Een beetje een saaie weg, maar na 25 kilometer wel weer lekker gewoon een goede verharde weg, dus we schieten wel op.

In Francistown nog even boodschappen gedaan. Wat een drukte zeg! Gauw de stad weer uit. Wat opvalt is dat de mensen in Botswana er heel goed en verzorgd uit zien. Er lijkt ook wat minder armoede dan in Zuid-Afrika.

Bij Woodlands Stop Over hebben we 2 toch wel luxe mooie kamers naast elkaar met een grote veranda ervoor. Heerlijk! We doen even een paar uurtjes lekker niets, weblog bijwerken, want eindelijk weer WIFI. De mannen gaan nog even zwemmen. Mij niet gezien, veeeeel te koud (brrrrrr).

Nu net gebarbecued (er zit een barbecue bij de kamer en er is een klein keukentje, erg handig!) en we zitten nu heerlijk op de veranda (met jas) te speuren in de tuin naar Bushbaby’s, van die schattige kleine beestjes met van die grote ogen, zoals Mort in Madagascar ?. Er zijn er best veel en die hadden we nog niet gezien, dus die kan ook weer afgestreepte worden van de lijst ?.

Morgen naar een heelspeciaal plekje bij Elephant Sands.